Nieuws
Bert blogt: De Elberadweg voltooid
Wednesday 11 September, 2019
Hij stond wat bevreemd om zich heen te kijken, alsof het bereiken van de Kugelbake ergens een soort anticlimax was. Niemand had oog voor hem. Behalve wij. Ik tikte hem op z'n schouder en stak zonder wat te zeggen mijn hand uit. Na het schudden feliciteerde ik hem alsnog en zag dat hij vochtige ogen had.
Drie weken lang had hij zich het lazarus gefietst, 1.300 km afgezien vanaf de bron in het Tsjechische Reuzengebergte tot hier, aan de voet van een oud scheepsbaken. Hier, tussen de dagjesmensen die zich bij zo'n heldendaad niets konden voorstellen, was de voltooiing van een van de legendarische Europese fietsroutes regelrecht ontnuchterend. Zelfs voor ons, die tijdens twee van onze drie etappes langs de Elbe het fietsen hadden gecombineerd met verplaatsingen per auto, was het best wel een slikmoment eindelijk onder de Kugelbake te staan.
We lieten onze anonieme vriend alleen met zijn herinneringen en emoties en fietsten met windje 4 in de rug langs het water terug naar onze luxe camping in het vriendelijke stadje Ottendorf. We sloten onze avonturen langs de Elbe dus af aan de linkeroever in Cuxhaven, zoals de meeste Elbefietsers dat doen, maar niet nadat wij ook de rechteroever tussen Hamburg en Brunsbüttel grondig hebben bekeken. Vanwege de zware heuvels en de tropische temperaturen, hebben wij Wedel en Blankenese vanuit de auto gedaan. Het miljonairsdorp Blankenese heeft een paar leuke slenterstraatjes. Het bosgebied langs de Falkensteiner Ufer is prachtig evenals de Wittenbergener Heide. Wedel heeft een uniek gelegen terras waar alle voorbijvarende schepen worden begroet met hun eigen volkslied.
Ons eerste basiskamp sloegen we op in Kollmar op één van de meest relaxte campings waar we ooit geweest zijn. Zelfs het ontbreken van wifi en soms ook 4G droegen eigenlijk alleen maar bij aan het onthechtingsgevoel.
Vanwege de warmte zijn wij in twee etappes van Kollmar naar Brunsbüttel gefietst, grotendeels over de onbeschutte dijk langs het water met een prachtige blik op de steeds breder wordende rivier en het scheepvaartverkeer van en naar Hamburg.
Brunsbüttel is een aardig, maar niet heel interessant industriestadje, gelegen op het punt waar het Kielerkanaal, de kortste verbinding tussen de Oostzee en de Noordzee, uitmondt in de Elbe. De pont om naar de stad te komen is gratis en vaart overdag continu.
Voor de route over de linkeroever van de Elbe moet je vanaf de Landungsbrücke in Hamburg de stadspont nemen naar de Finkenwerder Landungsbrücke. Het kost niet veel en je krijgt een soort rondvaart door het havengebied er gratis bij. Vanaf Finkenwerder volgt de Elberadweg het stroomgebied van de rivier, maar pas vanaf Ottendorf kun je echt weer langs de Elbe zelf rijden. Je kunt dus met een gerust hart een stuk afsnijden door het prachtige Altes Land, zoals de Noord-Duitse Betuwe heet.
Het feit dat er in het hele traject zo veel stukken zitten die eigenlijk niets met de Elbe te maken hebben is de reden waarom wij wat minder verrukt zijn van de Elberadweg dan vele anderen. Wij voelen ons een beetje teleurgesteld in onze verwachtingen.
Is dit nu een reden de Elberadweg links te laten liggen? Nee, zeker niet. Er is veel om onderweg van te genieten: het Reuzengebergte, de aanblik van de romantisch kronkelende rivier, de confrontaties met het voormalige IJzeren Gordijn, de eigenzinnige Saksen, de schilderachtige steden waar ook een deel van onze geschiedenis werd geschreven, het zijn maar een paar factoren die bijdragen aan de mystiek van het reizen langs zo'n prominente rivier. Daarom zijn wij wel degelijk blij dat we deze reis ondernomen hebben. Ik ben benieuwd naar jullie ervaringen.
©Tekst & foto's Bert Vester aka The Grey Biker.
Bert Vester...
Bouwjaar 1954, woont met vrouw Margaret in een dijkhuis in de Haarlemmermeer. Fotografeert sinds zijn 16e en stapte in 2010 om gezondheidsredenen om de fiets. Toen hij eind 2011 een hybride trekking/racefiets aanschafte, greep het fietsvirus hem bij de kladden. Sindsdien trapte hij al bijna 30.000 km in binnen- en buitenland weg, waarbij hij met schade en schande steeds wijzer werd. Een gepassioneerd verteller die anderen graag laat profiteren van zijn fietservaringen, zijn fietsmiskleunen en - vooral! - zijn fietsgeluk.