Nieuws
Fietsen naar Santiago de Compostela: Uitdaging en bezinning
Friday 30 June, 2017
De pelgrimage naar Santiago de Compostela is inmiddels ‘s werelds populairste pelgrimsroute. Het woord ‘pelgrimeren’ is ontleend aan het Latijnse peregrinus, ‘vreemd’, en het betekent ‘je heil zoeken in den vreemde’. Honderdduizenden gaan omwille van dit heil nog steeds op weg naar Spanje om in Santiago de Compostela het graf van de apostel Jacobus te bezoeken.
De beweegredenen die pelgrims vandaag de dag hebben om de fiets te pakken en op weg te gaan zijn vaak heel divers. De één zoekt rust en bezinning, de ander wordt gedreven door sportieve ambitie, menigeen is bovendien geïnteresseerd in oude kerken en de vele kunstschatten langs de route.
Divers publiek
De bedevaartgangers zijn afkomstig uit alle lagen van de bevolking en ze zijn van alle leeftijden. De statistieken van het domkapittel van de kathedraal in Santiago de Compostela bevestigen dit beeld: van studenten tot gepensioneerden, van arbeiders tot directeuren, van boeren tot priesters, van zelfstandigen tot ambtenaren. Het is een van die bijzondere aspecten van de pelgrimage: onderweg deelt u uw verhalen met mensen met wie u in uw dagelijks leven misschien nooit had gepraat en dat levert vaak bijzondere gesprekken op.
Internationaal
De camino is inmiddels over de hele wereld bekend. Niet zelden treft u naast de vele Spaanse pelgrims mensen aan uit Zuid-Amerika, die vooral door de roman van de Braziliaanse schrijver Paulo Coelho op deze pelgrimsroute zijn geattendeerd. Maar ook uit Nieuw-Zeeland, Korea, Japan, Zuid-Afrika, Noord-Amerika en zelfs uit Oceanië komen de pelgrims.
Te voet, op de fiets of te paard
Verreweg de meeste pelgrims wandelen naar Santiago de Compostela (23.4277 in 2010). Een klein deel volbracht de tocht op de fiets (32.763) en sommigen (1364) kozen een wat minder conventioneel vervoersmiddel, het paard.
Motieven
De meeste pelgrims zijn niet alleen op zoek naar God, maar vooral op zoek naar zichzelf. Ze hopen antwoord te vinden op de vragen die het leven stelt. Andere motieven zijn de spirituele energie van heilige plaatsen, de zoektocht naar een teken Gods of van het goddelijke, het verlangen naar vergeving van schuld en zonde, en de wens naar genezing van lichaam en geest. Sommige bedevaartgangers willen voornamelijk de grenzen van hun geestelijke en lichamelijke uithoudingsvermogen testen. Wie op weg gaat, zal ervaren hoeveel zelfoverwinning het kost om het doel te bereiken.
Eeuwenoude magie
De pelgrimage geldt van oudsher als een metafoor voor het leven, als overgangsritus, als keerpunt. Wie voorbereidingen treft voor een dagen-, weken- of maandenlange reis, die weet niet wie hij zal zijn als hij weer thuiskomt. De tocht wordt een meditatieve oefening, de eentonigheid van de beweging en van de dagen veranderen in een uitnodiging tot inkeer en contemplatie. Een duizend jaar oude infrastructuur van hospitia, kloosters en gotische kathedralen begeleidt de reiziger op zijn weg. Barmhartige handen en vrijwilligers staan u langs het traject bij. Soms lijkt het net alsof u bent opgenomen in een allang verdwenen tijd - het is de bijzondere magie van de eeuwenoude route.
Lessen voor het leven
Bijna een derde van de pelgrims keert ooit weer terug naar de route. Wat alle bedevaartgangers gemeen
hebben is dat ze de sleur van hun dagelijkse beslommeringen en hun alledaagse omgeving achter zich
laten. Ze nemen alleen het hoogstnodige mee en concentreren zich op zichzelf en op de weg. Ze ervaren elke dag opnieuw wat het betekent om te zijn overgeleverd aan wisselende weg- en weersomstandigheden. Op bedevaart gaan is vaak hard werken aan jezelf, grenservaringen ondergaan en bewust beslissingen nemen. De camino is een route van ontmoetingen, ervaringen en inzichten. Een weg die wakkerschudt en verbindt.